Władysław Reymont – nowelista i noblista

Wczoraj, 13 listopada obchodziliśmy 89. rocznicę przyznania Władysławowi Reymontowi Nagrody Nobla. Przyjrzyjmy się bliżej sylwetce tego pisarza.

Reymont urodził się w rodzinie tuszyńskiego organisty w 1876 roku. Jego matka – pochodząca ze zubożałej krakowskiej szlachty – miała duży dar opowiadania, którym natchnęła syna.

Rodzice planowali, by ich syn także został organistą. Jednak młody Władysław często zmieniał zawód, dużo podróżował. Ukończył Warszawską Szkołę Niedzielno-Rzemieślniczą i uczył się zawodu krawieckiego, został czeladnikiem.Pisał od młodych lat, chociaż z twórczości utrzymywał się dopiero od roku 1894. W 1900 roku pisarz uległ wypadkowi kolejowemu. Odniósł niewielkie obrażenia, jednak dr Jan Roch Raum w sfałszowanym raporcie lekarskim napisał, że Reymont ma ”12 złamanych żeber oraz inne kontuzje ciała i nie wiadomo, czy będzie nadal zdolny do pracy umysłowej”. Z tego tytułu otrzymał on 38 500 rubli odszkodowania, co uniezależniło go finansowo.

Dwa lata później ożenił się z Aurelią Szabłowską. W 1924 roku odznaczono go literacką nagrodą Nobla za „epopeję chłopską” – „Chłopów”.

Reymont zmarł w Warszawie 5 grudnia 1925 roku. Został pochowany w alei Zasłużonych na Powązkach.

Inne ważniejsze dzieła pisarza to między innymi „Ziemia obiecana” czy „Bunt”. Twórczość Reymonta cechuje różnorodność pod względem treści i formy.

źródło: www.kresowiacy.com

/jk